انتظار

دقیقا می شود 599 روز. البته دقیق دقیقش 599 روز و 5 ساعت و 40دقیقه می شود. حالا چند دقیقه بیشتر یا کمتر. حسابش را که می کنم می بینم چه جان سختم. 599 روز و اندی فاصله مابین دو آغوش. دو زمزمه دوستت دارم در گوش. دو گونه خیس مماس. 

دارم پر می کشم. هزار بار یا بیشتر صحنه مواجه شدن با عزیزانم را تصور کرده ام. وقتی که گم بشوم در آغوش مردانه بابا. وقتی که ببویم عطر تن مامان را. وقتی که خواهری تنگ بفشاردم و وقتی که داداشی دست در گردنم بیاندارد و در گوشم بگوید "عزیزُم، جونُم". وقتی سفت بغل کنم خواهر زاده بزرگه را که شالش اندکی پس رفته و خواهر زاده کوچیکه را که روسریش را سفت بسته و مثل ابر بهار گریه می کند.

و همه اینها خیالات است. تا واقعیت هنوز دو روز و 12 ساعت و 15 دقیقه مانده است. حالا چند دقیقه بیشتر یا کمتر.