سلام مریمِ عزیز،
خیلی وقت است که تو را می شناسم. یادت هست که اسطوره بچه درسخوان های دهه هفتاد بودی؟ من خوب یادم است. همان وقت ها که داستان مدال های جهانیت همه امان را به خیالپردازی وا می داشت. بعد از آن را هم یادم است. مگر می شود کسی دستی بر ریاضیات داشته باشد و ایرانی باشد و از نبوغ ریاضی تو خبر نداشته باشد؟ نبوغی که امروز همه جهان ریاضیات را تحت تاثیر قرار داده است.
امروز در غربت این سرزمین تعداد زیادی به من تبریک گفتند به دلیل اینکه من یک زن ایرانی هستم و از قضای روزگار ریاضی می خوانم. رییس آلمانی الاصل دانشکده ریاضی به من می گوید "فوق العاده است. مگر نه؟ ما می دانستیم که زنان ایرانی ریاضیدانان خوبی هستند. چند تایتان را در دانشکده داریم. ولی فیلدز؟ اوه مای گاد! تبریک." استاد هندی می گوید "اولین زن برنده فیلدز در تاریخ! لابد الان در ایران جشن و سرور است." و ایمیل پشت ایمیل می آید با لینک های مختلف در مورد تو. هر کجا می رسم، حرف از تو پیش می آید و خوشی مدام در یک گوشه دلم قل قل می کند و آرام آرام در رگ هایم پخش می شود.
حالا بیست سالی از مدال های طلای المپیادت می گذرد و تو دوباره سربلندمان کردی. از تو ممنونم. تو دوباره آرام و بی هیاهو با آن نبوغ سرشارت آمدی و کاممان را شیرین کردی و این بار نامت در تاریخ ریاضی جاودانه شد. تبریک و تشکرم را بپذیر.
دلت آرام، لبت پر خنده و نبوغت جاری
14 آگوست 2014
کاراتون خیلی خوبه امیدوارم همیشه اینجوری باشه
من زیاد بهتون سر میزنم بیشتر مطلب بزارید
9651
ممنون.
واقعا تبریک داره . من وقتی شنیدم با اینکه ریاضی نخوندم خیلی خوشحال شدم و شعف بسیاری برام داشت.
با افتخار به همه ایرانیان عزیز. شما که ریاضی را با عشق میخونید
درسته. همه خوشحال شدند. تبریک به همه.
بله ما هم هرجا مناسب دیدیم تبریک گفتیم.
واقعا جای تبریک دارد.
هه! آره حتما جشن و سروره! نمیدونن حتی صورتشو روی روزنامه های با روسریه فتوشاپی سانسور کردن ... ای بابا ... آدم فقط باید غصه بخوره ... فقط غصه.
غصه چرا؟ داشتن هموطنی مثل مریم میرزاخانی، خودش بهانه شادی است!